Aglamaktan ıslak
gecelerimi
cevapsız
sorularıma asar kuruturum ben her sabah...
Ben
kendimdem vazgeçeli çok oldu da, senden geçemedim
Seni
hiçbir zaman ötekiler arasına koyamadım
Yürek
acımın refaketçisi gözyaşlarım oldu hep
Kendinle
olan savaşta kazanın ne önemi var ki?
Beş
para etmedi umutlar sensizlik mabedinde
Sen
gittiğin gün ben gözyaşlarıma düğüm attım
cevap
hakkımı aşktan yana kullandım
Bazen
istesede doğru cevapları veremez insan.
Mesela
ben nasılsın diye soranlara bazen;
yanlızca
‘iyiyim’ demekle yetinirim.
Ve
onlar içimizde neler biriktirdiğimizi görmedikleri
bilmedikleri
için bizi gerçekten iyi sanarlar.
Ne
garip değil mi?
Ne
sorulan soru yerini bulur nede verilen cevap...
Oysa
hiç iyi değilizdir ve bu gerçeği kendinden başka kimse ile paylaşamazsın
Sen
aslında kırgın yorgun,küsmüş ve eskik bırakılmışsındır.
Gidenin
açtığı yara bile artık yerini sever olmuştur.
Ama
bunların hiçbirini anlatamazsın karşındakilere
Belkide
anlatmak istemezsin.
Anlatınca
ne değişiyorki diye düşünürsün ve sadece iyiyim demekle yetinirsin.
Kısa
cevaplar verir az konuşursun bazen.
Sen
gittikten sonra arkandan içine kapanık olduğun konuşulur.
Çünkü
onlar göremez içinde kopan çığlıkları ,
aslında
sen içindeki sessizliğin sesini bastırmak için susarsın bazen...