Bazen o
kadar yorgun oluyor ki insan...
Bütün eski defterleri kapatıyor da yeni bir sayfa
açacak gücü olmuyor.
O kadar yorgun oluyoruz ki bazen en özel günü, saati bile unutuyoruz.
Ama senin
unuttuğunu bir başkası hatırlıyor bazen. Işte asıl mesele başlıyor o zaman.Telafisi yok hayatın..
Gidemeyecek kadar, dönemeyecek kadar, sevemeyecek kadar yorgun oluyoruz bazen , yada yorgun olduğumuzu düşünüyoruz kendimizi kandırıyoruz.
Yorgunuluğumuz… anlatmaktan değil susmaktan oluyor kimi zaman.Yapmak istediğimizi yapamayınca ürettiğimiz bahanelerden yoruluyoruz
Oysa herkese yetecek kadar gülümseme,herkese yetecek kadar gözyaşı var bu hayatta.
Yorgunluğuma ver diyor seni sevemeyişimi aslında böyle biri değilim ben yaşadıklarım yordu beni.
O anda yüzüne haykırmalısın aslında en çok yaşayamadıklarından yorulur insan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder