Öylece ortada kalakaldım, oyun parkında unutulmuş çocuk gibi
Şimdi kime nereye yaslarım sırtımı diye çok ağladım
Günlerce aylarca kıpırdamadan bekledim durdum korktum
Ve birgün gözlerimi kapadım kendimi uzulca geriye doğru bıraktım bıraktım bıraktım
Düşmedim düşemedim ,çünkü kendim tuttu beni ellerimden
Dizlerim , kollarım yüreğim izin vermedi düşmeme
O gün anladım ki insanın güveneceği tek yer yine kendi olmalı
Sağ gözünden akan yaşı sol eliyle yine kendi silmeli insan
Sağ elinin aradığı sıcaklığı, elini kalbinin üzerine koyarak gidermeli bazen
Az yanlarını, çok yanlarınla avutmalı insan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder