Boş Koşu...

Bir sonbahar sabahında geldin sen bana. Kalbine kolay kolay kimseyi koymayı başaramayan ben daha ilk görüşte teslim olmuştum sanki sana. 

Korktum ama kaçmadım. Ne istediğini bilmeyen “sana” rağmen ben hep sana doğru geldim. 

Bir gün açılacağına inandığım kapının önünde bekledim hep bir çocuk gibi.

Ama olmadı… Belki de ben geldiğimde sen gidiyordun.

Ben o koca yürekte kendime kuytu bir köşe ararken ,sen temkinli adımlarla uzak durdun benden. Sen ve ben vardı hep, biz birbirimize hiç teslim olamadık

Gözlerinin içine taa derinlere bakardım çoğu zaman bir cevap bulmak  için.

İçimdeki çocuğa verebilecek bir cevap arıyordum belki de

’Aşk kırıntıları ile doymaktansa tek başıma aç kalırım bu hayatta ‘ sözünü benimsemiş biri olarak o gün anladım ki içinde olduğum duruma alışmak benim için mümkün olmayacaktı

Yapacak bir şey yoksa bazen vazgeçmenin de bir büyüklük olduğunu kabul etmek lazım bu hayatta

Sanma ki yoruldum korktum ve pes ediyorum. Sanma ki zor olandan yani senden vazgeçiyorum. Sadece 2.el sevdalar bana göre değil gidiyorum…

Girdiğim çıkmaz sokaktan dönüp  bir çıkış bulmayı umut ediyorum.

Giderken kendimi sana bırakıyorum…