Kalemi elime aldigimda bu sefer komik şeyler yazmak vardı aklımda. Ama tum gün karşımda çaresizce oturup terkedilmenin acısını paylaşmamı isteyen dostum halen gözümün önündeyken sanırım bu mümkün olmayacaktı.
Onun yanındayken farkettim ki ben acıya alışığım, acıyla yaşamayi biliyorum ama acıyla nasıl başa çıkılır, geçmesi icin ne yapılır galiba bilmiyorum.
Karşımda ağlayan insanın sadece acısına ortak olabildim yanlızlığını paylaşabildim bugün
Oysa bilmeli ogrenmeli insan acıdan gecmeyi , sağ cıkmayı
Ama ben acıdan nasıl geçilir nasıl cıkılır bilmiyorum sanırım.
Biliyorum acıdan kaçılmaz ama en az zararla nasıl çıkılır ogrenmeli bilmeli insan.
Acıya katlanmayı ogrendim de ,içinden geçip çıkmayı halen başaramıyorum galiba
Hayat en iyi oğretici aslında ; umutlarımız yitip gittiginde hayallerimiz yıkıldığında hayal kırıklığı deyip geçmeyi hep hayat ogretti bize.
Ama o yıkık dokuk hayallerden yeni bir hayat nasıl inşa edilir hiç soylemedi bize
Kimsenin yardımı olmadan atesi yakacak kadar büyüttü bizi ama içimizdeki yangını nasıl söndürecegimizi hiç öğretmedi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder