Ateş edip vurduğun, sözlerinle kanattığın, yaralarımı kendim öpüp okşayarak iyileştirmeye çalışıyorum
Her sabah yeni bir pansuman yapıyorum kalbime, kapanmayan geçmeyen yaralarım var artık çünkü
Bazen alkol basmak gerekiyor sızlayarak kanayan yaraların üstüne. İnsanlar beni alkolik sanıyor oysa ben sadece yaralarıma basmak için içiyorum alkolü
Her mevsim yeniden tohumlar ekiyorum bir türlü tutmayıp kuruyup gidenlerin yerine.
Bu kadar sevilmeyi hak etmişmiydin bilmiyorum. Geç kalmış bir soru bu…
Şimdi kağıt kesiklerim var ellerimde. Sana göndermek için yazdığım ama bir türlü gönderemeyip yırttığım mektuplar yüzünden
Senden geriye kalan parçalarımı toplayıp yapıştırsamda biliyorum ki bir ben etmeyecek artık
Şimdi senden bana geriye kalan tek şey yürek yorgunluğu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder