13 Haziran 2013 Perşembe

Yetim Kalmış Bir Şiir

Çoğu zaman kelimelere ihtiyaç duymadan, sevgi sözcüklerine değip dokunmadan
 buz tutmaya yüz tutmuş kalbinle hayatta kalmaya çalışıyor gibisin…
Kalbin aşk için çarpmayı ne zaman yasakladı kendine bilmiyorum
Uzun zaman olmuş gibi içindekileri ortaya dökmeyeli, anlatmayalı
Söylenmeyi bekleyen kelimeler,verilmek istenen sözler
Öyle çok şey var ki
İçin sanki bit pazarı...
Sahibinden az kullanılmış veya hiç alıcısı olmamış duygularla dolu
Bir  fener alıp  kalbinin derinliklerine inmek istiyor bazen insan
Kalbine giden tünellerde gün ışığı girecek delikler açıyorum kimi zaman.
Yaşanmışlıkların ve birikmiş anıların çıkıyor karşıma.
Bana göre Kırmızı ile Mavi’nin karışımı bir renksin sen…
 Bir yanın sıcak ve ılık , bir yanın hep bir adım uzak ve yalnız.
Geçtiğin yollarda senden geriye kalan  zafer kokusu olsa da hep
Aslında oyuncaklarını kimseyle paylaşmak istemeyen bir çocuksun hala….

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder